No to teraz Wam kopara…

No to teraz Wam kopara opadnie. Wiadomość z ostatniej chwili. Redaktor Jarosław MexicanoTV Andrzejewski będzie nowym członkiem TVGRY. Wszyscy którzy wyśmiewali Jarka i jego gameplaye niech go teraz przeproszą,bo będzie dziennikarzem w najpopularniejszym serwisie poświęconym grom komputerowym. Ci którzy mówili że bez Kononowicza zniknie mogą go teraz cmoknąć w jego pompę miłości. Powiem Wam że to początek jego kariery,bo teraz to wszystko radykalnie przyśpieszy i nie zdziwię się jak dostanie jakiś program podróżniczy na Discovery Channel. #kononowicz #mexicano #tvgry #gry #ciekawostki #patostreamy

Su-30M2 zestrzelony przez…

Su-30M2 zestrzelony przez Su-35S!
Jak się okazuje rozbity wczoraj w rejonie Tweru Suchoj Su-30M2 (prawdopodobnie „Czerwony 60”, nr rejestracyjny RF-95869) z 3. Mieszanego z Pułku Lotnictwa został przypadkowo zestrzelony w czasie treningowej walki manewrowej przez myśliwiec Su-35S! Ten drugi samolot. należący do 790. Pułku Lotnictwa Myśliwskiego, po pełnionym dyżurze bojowym został rozbrojony z pocisków rakietowych, ale przez niedopatrzenie obsługa naziemna pozostawiła załadowane działko pokładowe GSz-30-1. Uzbrojony samolot wystartował do lotu treningowego, a zasiadający za sterami maszyny pilot użył działka w walce. Nie ma wątpliwości, że strzelał celnie, trafiony Su-30M2 rozbił się bowiem w lesie. Szczęśliwie dla zwycięzcy tego pojedynku jego dwuosobowa załoga bezpiecznie katapultowała się.

Na zdjęciu Su-35S prowadzi ogień z działka pokładowego GsZ-30-1 kal. 30 mm.

Źródło: Lotnictwo
#ciekawostki #lotnictwo #aircraftboners #samoloty #wojsko #rosja

Wiecie ile kosztuje 10kg…

Wiecie ile kosztuje 10kg papryki na giełdzie warzyw?

Biorę po jednej papryce z konta każdej zielonki i słucham Państwa! ( ͡° ͜ʖ ͡°)ノ-^ σ ͜ʖσ╭☞
#cebuladeals #gielda #ciekawostki #1z10 #pytanie #prankothewolfdog ✓

Oto pani Ms_Seductive (znana…

Oto pani Ms_Seductive (znana wcześniej jako cherry_lady). Jedna z tych modelek, których pokazy sprowadzają się prawie wyłącznie do stania tyłem, przed kamerką skierowaną na jej pośladki. Moim zdaniem trochę monotonne, ale jej widzom się podoba, więc co kto lubi. A jednemu z jej widzów się podoba naprawdę bardzo. Jak wynika z jej profilu, w 2020 roku przesłał jej 746 114 żetonów. Licząc wg ceny najtańszej standardowej formy zakupu, wydał na nie około 75 000 dolarów. Ona dostała z tego, w zależności od przelicznika, jaki ma ustalony w serwisie, jakieś 40 000 dolarów, czyli w okolicach 4 500 dolarów miesięcznie.

#nsfw #camgirl #chaturbate #tyleczki #ciekawostki

Recenzja: Upadek Cesarstwa…

Recenzja: Upadek Cesarstwa Rzymskiego na Zachodzie

Książka „Upadek Cesarstwa Rzymskiego na Zachodzie” autorstwa Edwarda Gibbona to z pewnością dzieło epickie. W Polsce książka jest osobną pozycją, a zarówno kontynuacją innego dzieła Gibbona „Zmierzch Cesarstwa Rzymskiego”. Angielski autor swój utwór napisał jako całość w XVIII wieku, pod tytułem: „The history of the decline and fall of the roman empire”. Jest to monumentalne dzieło, które na lata stało się jedną z najsłynniejszych pozycji książkowych na świecie i po dziś dzień jest źródłem informacji o historii Cesarstwa Rzymskiego, przyczyn jego upadku, jak i dziejów Imperium Bizantyjskiego.

Wracając do wydania polskiego, na rynku znajdziemy wspomniane dwie części:

+ pierwsza: „Zmierzch Cesarstwa Rzymskiego” – skupia się na czasach od rozpoczęcia się panowania dynastii Antoninów (96 n.e.), po wejście w czas kryzysu III wieku i rządy cesarza Juliana I.
+ druga: „Upadek Cesarstwa Rzymskiego na Zachodzie” – skupia się na faktycznym upadku Rzymu, jego regresie i oficjalnym odesłaniu insygniów cesarskich z Rzymu do Konstantynopola w 476 n.e.

Z pewnością czytając tę książkę, należy mieć w głowie fakt, że autor tworzył niemal 300 lat temu, w związku z czym wiele faktów lub wniosków nie jest już trafionych, co wynika z obecnie większej wiedzy archeologów oraz nowych odkryć. Mimo wszystko wnioski Gibbona były niezwykle odważne, jak na tamte czasy – śmiało krytykował chrześcijaństwo, jako przyczynek lub element przyspieszający upadek Rzymu. Za to m.in. jego dzieło zostało wpisane w 1783 roku do „Indeksu ksiąg zakazanych”.

Zaznaczyć należy jednak, że Edward Gibbon w swoich rozważaniach opiera się na wielu aspektach. Jako czynniki, które wyraźnie wpłynęły na upadek Rzymu wymienia masową inwazję ludów barbarzyńskich na Imperium oraz utratę poczucia obywatelskiego wśród Rzymian, którzy m.in. unikali służby wojskowej oraz zaprzestali dbania o dobro publiczne.

Edward Gibbon pozwala sobie na liczne cytowanie źródeł oraz stosowanie przypisów, co jest ewenementem dla tamtych czasów; swoją drogą można go uznać za prekursora wykorzystywania przypisów w przedstawianiu złożonego zagadnienia. Tworząc w epoce oświecenia autor bazował przede wszystkim na olbrzymiej ilości źródeł. Czytelnik biorąc do ręki książkę uświadomi sobie jak potężną ilość informacji otrzymuje do ręki – na samym końcu pozycji znajduje się łącznie ponad 150 stron przypisów, wydrukowanych małą czcionką. Ilość zgromadzonych informacji, źródeł oraz rozwinięć zagadnień zmusza mnie jednak do skrytykowania wydania. Z pewnością o wiele wygodniejszym dla Czytelnika sposobem czytania byłoby umieszczenie przypisów na dole strony, zwłaszcza jak mamy do czynienia z taką ich ilością.

Poza powyższym minusem, wydanie książki jest moim zdaniem bardzo dobre. Twarda okładka, ilustracje, indeks postaci czy nazw geograficznych dowodzą, jak dużo pracy włożono w wydanie pozycji.

Podsumowując, każdy pasjonat Rzymu, historyk, miłośnik ciekawej fabuły powinien sięgnąć po tę pozycję, jak i wcześniejszą część. Z pewnością czas zostanie spożytkowany w dobry sposób.

https://www.imperiumromanum.edu.pl/recenzje/upadek-cesarstwa-rzymskiego-na-zachodzie/

#rzym #antycznyrzym #imperiumromanum #historia #ciekawostki #gruparatowaniapoziomu #listaimperiumromanum #ciekawostkihistoryczne #ancientrome #rzym #ciekawostki #wojsko #europa #swiat #militaria #venividivici #ksiazki #recenzje

Render zgrubnej obróbki…

Render zgrubnej obróbki maszynowej – SolidWorks

W bardzo prostym materiale pokazuję jak ustawiam parametry i opcje ustawień materiału, wyglądu sceny, odbić oraz wyglądu powierzchni, by uzyskana finalnie grafika imitowała detal uzyskany po zgrubnej obróbce maszynowej, np. CNC, o wysokiej chropowatości.
P.S.: jaką wartość parametru chropowatości byście nadali? 😉

Zapraszam: [#149] Render zgrubnej obróbki maszynowej. Podstawy renderowania SolidWorks

#inzynierprogramista #cad #solidworks #inventor #catia #nx #inzynieria #mechanika #studbaza #pracbaza #modelowanie3d #modelowanie #projektowanie #ciekawostki #tworczoscwlasna #nauka #hobby #gruparatowaniapoziomu #poradnik #grafika #render #rendering

milion złotych w banknotach…

milion złotych w banknotach 100 zł waży 16,4 kilo.
Sasin przejebał 70 milionów złotych na wybory które się nie odbyły
Wychodzi na to że Sasin przejebał kase o wadze 1148 kg czyli mniej więcej tyle ile waży polonez caro

#sasin #ciekawostki #wybory

Może za 10 lat pęknie granica…

Może za 10 lat pęknie granica że małżeństwa muszą być w kościele z hucznym weselem

Małżeństwa wyznaniowe jako % ogółu nowo zawartych małżeństw według województw w latach 2000-19
2019 = 109,13tys / 183,371 * 100 = 59,56%

2000- 71,9%
2005 – 71,2%
2010 – 68,1%
2015 – 62,2%
2017 – 62,3%
2018 – 62,3%
2019 – 59,6%

https://www.gosc.pl/doc/6511585.Przybywa-rozwodow-ale-w-pandemii-jest-ich-mniej
http://dspace.uni.lodz.pl:8080/xmlui/bitstream/handle/11089/25123/2018-05%20Ma%C5%82%C5%BCe%C5%84stwa%20wyznaniowe.pdf?sequence=1&isAllowed=y
https://www.bankier.pl/wiadomosc/9-wykresow-o-slubach-i-rozwodach-Polakow-7716897.html

#demografia #demografia #polska #500plus #ciekawostki #demografia #neuropa #polak #statystyka #dobrazmiana #rozwod #gruparatowaniapoziomu #kosciol

Jak Disney…

Jak Disney „poprawia” własne filmy
W jaki sposób Disney „poprawia” przesłanie własnych filmów przy okazji aktorskich remake’ów produkcji animowanych na przykładzie filmu Mulan. Znalezisko: https://www.wykop.pl/link/5706167/jak-disney-poprawia-wlasne-filmy/

#kultura #film #disney #ciekawostki #kultura

Znalezisko – Polak, który był…

Znalezisko – Polak, który był prezydentem Kostaryki. Historia rządów Teodora Picada Michalskiego

Kostaryka przeczy stereotypowi bananowej republiki. Pozostaje jednym z najstabilniejszych politycznie krajów Ameryki Łacińskiej o ustroju nieco podobnym do amerykańskiego. 8 maja 1944 roku jej prezydentem został syn polskiej lekarki Teodoro Picado Michalski.

Miał wielki sentyment do Polski niezależnie od tego czy była akurat piłsudczykowska, czy też komunistyczna. Mimo to w decydującej dla Kostaryki chwili nie zachował się jak stereotypowy Polak – nie walczył do końca. Postąpił jak typowy polityk kostarykański, poszukując kompromisu.

——
Jeśli interesujesz się historią i lubisz konkretne materiały (takie z rzetelną bibliografią i ciekawymi zdjęciami/filmikami), to zaplusuj komentarz pod tym wpisem – mniej więcej codziennie wrzucam jedno znalezisko i z chęcią bym Cię zawołała (。◕‿‿◕。) #rozowaihistoria
——

Fot. Oficjalna wizyta polskiego prezydenta Kostaryki w USA. Pierwszy z lewej Nelson Rockefeller, pierwszy z prawej Fernando Soto Harrison, 1944, autor nieznany/domena publiczna

#historia #ciekawostkihistoryczne #histmag #ciekawostki #mikroreklama #swiatnauki #liganauki #qualitycontent #swiatnauki #starszezwoje #gruparatowaniapoziomu #polska #kostaryka #ciekawostki #rozowaihistoria

tak sobie gram ostatnio w ac:…

tak sobie gram ostatnio w ac: odyssey i przypomniał mi się fajny wątek na reddicie nt. Sparty. postanowiłem to przetłumaczyć na polski. z racji tego, że tekst jest dość długi, to na razie wrzucam pierwszą część (z trzech). jak się komuś spodoba, to w tygodniu przetłumaczę resztę

(z góry ostrzegam, że nie jestem ani historykiem, ani filologiem, więc przepraszam za ewentualne byki czy nieścisłości)

Czy militarna reputacja Sparty jest uzasadniona?

Nie chcę się wykręcać od konkretnej odpowiedzi, ale sprawa jest skomplikowana. Czy Spartanie byli lepsi w boju od innych greckich państw-miast? W pewnych kwestiach – z pewnością. Czy byli lepsi z powodów, o których myślą dzisiejsi ludzie? Absolutnie. W ostatnich dekadach historycy poczynili ogromne postępy w badaniu tej części historii, ze Stephenem Hodkinsonem z University of Nottingham na czele, i zmieniły one kompletnie wizerunek klasycznej Sparty. Hodkinson nazywa stereotypowy obraz Sparty jako „park rozrywkowy” i obalił mity przedstawiające Spartę w świetle takim, w jakim widzą ją popkultura i wcześniejsi historycy. Aby udzielić wyczerpującej odpowiedzi będę musiał rozbić ją na trzy zasadnicze kwestie i omówić każdą z osobna: faktyczną historię wojenną Sparty, wyróżniające ją cechy sztuki wojennej oraz jak były one interpretowane jeszcze niedawno.

Reputacja militarna Sparty

W okresie archaicznym (VIII – VI wiek p.n.e.) Sparta nie wyróżniała się niczym szczególnym w sztuce wojennej. Owszem, że rola i wpływy Sparty poszerzały się w tym okresie, ale wynikało to raczej z samej liczby Spartan; z ok. 8000 dorosłymi mężczyznami w okolicach 500 r. p.n.e., Sparta była jednym z największych ośrodków politycznych w greckim świecie. Nikogo więc nie dziwi, że Sparcie udało się podporządkować sobie sąsiadów, a jej wpływy obejmowały cały Peloponez. Żadne źródło jednak nie wspomina o wojowniczym charakterze Spartan, wyróżnianiu się w metodach walki, lub bycia szczególnie groźnym przeciwnikiem w boju. Prawdę mówiąc, według pewnej starożytnej historii, ludzie z Ajgaj [1], małego państewka, które odniosło zwycięstwo nad sąsiadami, arogancko udali się do świątyni w Delfach zapytać o najlepszych wśród Greków. Wyrocznia odpowiedziała, że: „najlepsze są: Tesalski koń, Spartańska kobieta i ludzie pijący wodę z Aretuzy [2]. Ale są i jeszcze lepsi: ci, którzy mieszkają pomiędzy Tyrynsem, a Arkadią, bogatą w trzody: Argiwowie odziani w lniane pancerze. Ale wy, Ajgijczycy, nie jesteście ani trzeci, ani czwarci, ani nawet dwunaści w kolejności.” (Souda, s.v. „wy, Megaryjczycy”). Wynieść z tej historii można wiedzę o tym, że to mieszkańcy Argos byli uznawani za najlepszych wojowników, a Sparta słynęła ze swoich kobiet.

Nawet z prac rodowitych Spartan z tego okresu nie wynika, żeby Sparta była szczególnie wyjątkowa. Pieśni wojenne Tyrtajosa mówią o konflikcie z sąsiadującymi Meseńczykami, ale nie wspominają o żadnych nazwach militarnych jednostek, imionach oficerów itp., znanych z czasów późniejszych. Z drugiej strony, pieśni biesiadne Alkmana wspominają tylko o pięknych kobietach, kwiatkach i pszczółkach.
Po tak zwanej bitwie 300 mistrzów ok. 550 r. p.n.e. [3], wybrana grupa 300 Spartan walczyła z 300 Argiwami o kawałek granicznej ziemi; w rezultacie, wg Herodota, na polu bitwy żywych zostało jedynie dwóch Argiwów i jeden Spartanin. Nawet mając na uwadze to, że ta historia jest raczej legendą i może nie mieć oparcia w faktach, mimo wszystko pokazuje ona, że nikt nie uznawał Spartan jako wybitnych w walce.

Potem nadeszły Termopile.

Nasze główne źródło o Termopilach (Herodot z Halikarnasu), urodził się kilka lat przed bitwą i żył w okresie, gdy jej historia była szeroko znana. Niestety z tego powodu od początku legenda stała się integralną częścią prac naszego najwcześniejszego źródła. Herodot rozpływa się nad spartańską obojętnością wobec śmierci, że nigdy się nie poddają, ani nie uchodzą z pola bitwy, że w zasadzie są najlepszymi wojownikami na świecie. Jednakże nie jest w stanie tego poprzeć samym opisem bitwy. Poza kilkoma udawanymi ucieczkami, Spartanie walczą tak, jak wszyscy pozostali – na zmianę broniąc punktu, gdzie niezliczone armie były w stanie się obronić nawet w obliczu przewagi liczebnej przeciwnika. Ich przewagą był teren i jakiekolwiek inne greckie wojsko również poradziłoby sobie tak samo w obronie tego przejścia. To decyzja Spartan o tym, żeby pozostać w boju nawet gdy los bitwy był już przesądzony, przeniosła ich do legendy.
Można by powiedzieć dużo więcej o Termopilach i bezsensownym poświęceniu Leonidasa wraz z jego ludźmi, ale główną rzeczą wartą uwagi jest to, że Spartanie przejęli całkowitą kontrolę nad narracją i pamięcią o tej bitwie. Tebańczycy I Tespijczycy również pozostali i walczyli do ostatniego człowieka, ale historia niemalże zawsze mówi tylko o Spartanach. Mimo że Persowie zwyciężyli i porażka Greków pogrążyła Fokijczyków, Beotów i Ateńczyków, to niepokorność Spartan przemieniła militarną porażkę w moralne zwycięstwo. Poświęcili się dla Grecji. Żyli wedle swoich surowych praw i polegli tam, gdzie stali.

Po Termopilach Sparta zbudowała swoją reputację jako społeczeństwo wojowników. Wszyscy zaczęli się ich obawiać; często wspomina się o trzęsących kolanach i szczękających zębach tych, którzy idą do bitwy przeciw Spartanom. Źródła epoki klasycznej wskazują jednak, że Sparty obawiano się wyłącznie z powodu Termopil. Nie ma żadnych innych przykładów Spartan walczących do samej śmierci w obliczu przeważającego wroga. Gdy Spartanie poddali się w bitwie o Sfakterię, od razu porównywano ich z ludźmi Leonidasa, którym nie dorastali do pięt. Okazuje się, że Termopile nadal były jedynym przykładem spartańskiego ducha walki.

Wygląda na to, że od tego miejsca Spartanie zdecydowali się poświęcić legendzie, którą sami stworzyli. W okresie klasycznym nie ma żadnego rodowitego spartańskiego pisarza, o którym byśmy wiedzieli; wytwory spartańskiej kultury zaniknęły. Natomiast inne źródła mówią o podziwie wobec spartańskiej organizacji społeczeństwa, politycznej stabilności i umiejętności wojennych. Trwa to przez okres klasyczny i hellenistyczny, a najbardziej niesamowite historie o spartańskiej bezwzględności i wojowniczości powstają w czasach imperium rzymskiego – wieki po tym, gdy Sparta została pokonana przez Tebańczyków [4], a jej rola sprowadzona do drugorzędnej. Spartanie zdwoili swoje wysiłki mające na celu umocnić ich reputację wojowników i stopniowo tworzyli nowe zwyczaje i instytucje, które miały przekonywać późniejszych obserwatorów, że Sparta zawsze była liczącą się siłą. Działania te były spowodowane ich reputacją, a nie na odwrót; ale w gruncie rzeczy greccy i rzymscy pisarze i historycy mogli mieć problem z oddzieleniem przyczyny od skutku.

Innymi słowy, militarna reputacja Sparty nie znajduje odzwierciedlenia w ich czynach. Podczas okresu świetności nikt nie uznawał ich za wyjątkowych w sztuce wojennej; ogólny szacunek i podziw do nich nie znajdował podparcia w ich faktycznej wojskowej potędze. I tak jest również dziś.

[1] starożytna Macedonia
[2] Syrakuzańczycy
[3] polska wiki podaje rok 546 p.n.e.
[4] w bitwie pod Leuktrami

#historia #ciekawostki #starozytnosc #gruparatowaniapoziomu (?)