Książę Radomir – jego mumia…

Książę Radomir – jego mumia to znalezisko archeologiczne, która według niektórych danych ma 3000 lat. Mag Radomir został znaleziony w sarkofagu, w podziemiach chramu na terytorium współczesnego Iranu.

Wiadomo, że władze Iranu chciały zbudować w tym miejscu budynek, a podczas wykopalisk odkryto tu 3 sarkofagi. W jednym sarkofagu znaleziono 5 ksiąg z czystego złota i mapę starożytnej Rosji, w drugiej odnaleziono ciało słowiańskiego kniazia Radomira. Odkrycia dokonano w Regionie Kurdystanu, informacje na ten temat zostały niedawno ujawnione przez profesora Walerija Czudinowa, z ktorym archeolodzy irańscy skontaktowali się po odkryciu mumii przesyłając mu zdjęcia. Profesor Czudinow od razu odczytał pismo klinowe z talizmanu jaki był zawieszony na księciu, mianowicie jest to imię: „RADOMIR”.

#slowianie #ciekawostkihistoryczne #archeologia #epokavilka #rodzimowierstwo #iran #rosja #wielkalechia #persja #historiaslowian #imperiumlechitow #ciekawostki #qualitycontent #magia #mumia #historia #aria #nauka #ligamozgow

Obejrzałem trailer Gwiezdnych…

Obejrzałem trailer Gwiezdnych Wojen, potem rzuciłem okiem na wypowiedzi i zacząłem się zastanawiać.
Czemu w obecnych czasach jest tyle psujów próbujących oszpecić kulturę / filmy które znamy i dla czego?

Próbując znaleźć odpowiedź na powyższe pytanie trafiłem na ciekawą teorię którą chcę się z wami podzielić:

https://www.wykop.pl/link/4898279/indiana-jones-zostanie-kobieta/

Zanim mnie zjebiecie, że was wołam.
Wasze komentarze w wykopie o trailerze GW wydały mi się najciekawsze, adekwatne do sytuacji lub też trafiające w moją nutkę humorystyczną. ¯_(ツ)_/¯
@madmanzmc: @djtartini1 @Sail_and_boats @retoxer @Nedkely @Nedkely @hlavni_nadrazi @KapitanSoS @dr_gorasul
Może trafię w wasze gusta i będziecie zainteresowani powyższym wykopem (tym bardziej, że on też adresuje problem w Star Wars).
Jak nie to trudno. Nie będę więcej przeszkadzać.

Miłej nocki i bawcie się dobrze 🙂

pokaż spoiler #mikroreklama #film #ciekawostki #guwnowpis #starwars #indianajones #kino

Czy istnieje życie poza…

Czy istnieje życie poza Fiatem, czyli kilka słów o samochodach licencyjnych w Krajach Demokracji Ludowej

Część III – Bulgarrenault, Bulgaralpine
Bułgaria to dość ciekawy przypadek, mało marek, większość to produkcje lub montaż na licencji zakładów z zarówno Europy zachodniej, jak i wschodniej (np.: Pirin-Fiat, czy Moskwicz), jednak najsłynniejszym owocem bułgarskich fabryk są samochody Bulgarrenault.
W połowie lat 60. W wyniku współpracy bułgarskiej centrali handlu zagranicznego „Bulet” i koncernu Metalhim zapada decyzja o rozpoczęciu produkcji samochodów opartej o import części samochodowych zakupywanych za pomocą wolnych środków z rezerw walutowych obu przedsiębiorstw. Produkcja miałaby odbywać się w zakładach dysponujących wolnymi mocami przerobowymi. Do współpracy rozważano oferty kilku firm, w tym: Fiata, Renault, Simcę, czy Alfę Romeo, jednak propozycja Renault okazuje się najbardziej opłacalna. Umowa między stroną bułgarską i francuską zostaje podpisana w roku 1966. Początkowo większość części dostarcza Renault z Francji, ale zakładano, że z biegiem czasu coraz więcej komponentów będzie produkowanych na miejscu. W 1967 roku w mieście Płowdiw otwarto fabrykę z nowoczesną linią produkcyjną. Produkcja trwa krótko, bo do roku 1970, w tym czasie zbudowano tylko ok. 4000 samochodów, z czego wyeksportowano 1773 egzemplarze. Modele produkowane przez Bulgarrenault to: 8 i 10. Warto tu jeszcze wspomnieć o ciekawym epizodzie z firmą Alpine: w roku 1966 do Bułgarii przyjechał Jean Rédélé, twórca owej firmy, na zaproszenie od centrali Bulet i wziął udział w spotkaniu, na którym pojawił się Ilja Czubrikow – kierowca sportowy, który miał okazję jeździć Alpine A110. W wyniku tych rozmów Rédélé wysłał do Bułgarii kilka silników, spośród których dwa zamontowano w Bulgarrenault 8. Pod koniec roku 1967 rozpoczęto seryjną produkcję samochodów Bulgaralpine. Początkowo włókno szklane potrzebne do budowy karoserii początkowo sprowadzano z Francji, później pochodziło ono z NRD i Polski. W 1968 roku auta startują w Rajdzie Monte Carlo. Koniec produkcji następuje już w roku 1969, nie wiadomo, ile egzemplarzy Bulgaralpine powstało, wspomina się o 60, 100, bądź 120 sztukach.

#ciekawostki #samochody #motoryzacja #bulgaria #renault #gruparatowaniapoziomu #licencjekdl

81/100 Koty można spotkać nie…

81/100 Koty można spotkać nie tylko na dachach, ulicach czy w mieszkaniach… Także na kartach bajek lub filmach.

Filemon i Bonifacy to chyba najbardziej znana w Polsce kocia para. Bajka na ekranach telewizorów pojawiła się w 1979 roku w Studiu Małych Form Filmowych Se-ma-for. Ciekawski, mały, biały kociak o imieniu Filemon wiecznie pakuje się w kłopoty. Duży czarny Bonifacy jest dostojny i mądry – zawsze służył Filemonowi radą i dobrym słowem. Obaj mieszkają w wiejskiej chacie z „Dziadkiem” i „Babcią”.

Kot z Cheshire to jeden z bohaterów „Alicji w krainie czarów” Lewisa Carrolla. Słynie ze swojej niezależności i przemądrzałego sposobu bycia. Choć pojawia się w niej zaledwie trzy razy, jest jedną z najbardziej rozpoznawalnych i charakterystycznych postaci w całej książce . W filmie Disneya głosu użyczył Sterling Holloway a po jego śmierci Jim Cummings. W filmie Tima Burtona kot mówi głosem Stephena Frya, w polskiej wersji Jana Peszka. Kot jako jedyna postać w całej powieści nigdy nie strofuje Alicji za jej nielogiczne wypowiedzi, nie karci jej, nie chwyta za słówka ani nie obraża. Zawsze rozmawia z nią grzecznie i kulturalnie. Kot jest postacią całkowicie niezależną od wszystkich innych istot zarówno ludzkich, jak i nie ludzkich. Posiada moc, która pozwala mu znikać, jak i pojawiać się w dowolnym miejscu i czasie. Zwykle, gdy znika zaczyna to robić od końca ogona, a kończy na uśmiechu. Podobnie również robi podczas pojawiania się – zaczyna od uśmiechu, a kończy na koniuszku ogona, choć potrafi też zakończyć pojawienie się na samej głowie. Jego cechą charakterystyczną jest to, iż ciągle się uśmiecha.

Tom to jeden z tytułowych bohaterów kreskówki „Tom i Jerry”. Jego utrapieniem jest mała szara myszka o imieniu Jerry, która ciągle gra mu na nerwach. Większość odcinków przedstawia próby schwytania Jerry’ego przez Toma. Czasami jednoczy siły z Jerrym, gdy im obu grozi niebezpieczeństwo. Czasami również – w wyniku wyrzutów sumienia – stara się go wyciągnąć z kłopotów. Z wyjątkiem ciągłych gonitw za Jerrym lubi spać, jeść i podrywać ładne kotki. Perypetie Toma i Jerrego bawią nie tylko najmłodszą widownię, ale i tę starszą.

Garfield jest bohaterem komiksu Jima Davisa, kreskówki i pełnometrażowego filmu. Gafrield to gruby, leniwy lubiący jedzenie(szczególnie lasagne) i spanie kot. Jego współtowarzyszami są: niezbyt rozgarnięty pies Odie oraz ich ułomny pod względem towarzyskim właściciel Jon Arbuckle. Kocur odziedziczył imię po dziadku Jima Davisa, który z kolei był tak nazwany dla upamiętnienia prezydenta Stanów Zjednoczonych Jamesa Garfielda. Nałogowo pije kawę, nie cierpi psów, listonosza, poniedziałków, poranków, pająków i wielu innych rzeczy. Postać ta mimo swojego „wszystkiego nielubienia” i ogólnej niechęci jest bardzo lubiana przez telewidzów.

Wierny kompan czarnoksiężnika Gargamela z popularnej kreskówki „Smerfy” – Klakier to rudy kot, który często przez swoją niezdarność psuje swojemu panu niecne plany złapania małych niebieskich Smerfów. Jego oryginalne imię (Azrael) odnosi się do anioła śmierci(w jednej wersji z Biblii, w innej z tradycji islamskiej). W polskiej wersji Smerfów Klakierowi głosu użyczyli: Joanna Sokołowska oraz Artur Kaczmarski.

Kot w butach – bohater baśni Charlesa Perraulta o trzech synach młynarza.(Jego wersja jest najbardziej znana, pochodzi z 1697 roku, najstarsza znana wersja tej baśni została zapisana i wydana w XVI wieku przez Giovanni Francesco Straparolę) Ojciec dzieląc swój majątek, pomiędzy synów najmłodszemu zostawia tylko kota. Syn niezadowolony z decyzji ojca głośno narzeka i grozi kotu. Ten przemawia ludzkim głosem i obiecuje bogactwo w zamian za darowanie życia. Kot wyrusza w podróż… Kłamstwami i pochlebstwami namawia złego ogra, by ten popisywał się przed nim swoimi magicznymi zdolnościami. Gdy w pewnym momencie ogr zamienia się w mysz, Kot rzuca się na niego i zjada. Historia oczywiście kończy się szczęśliwie – syn młynarza poślubia królewnę – dzięki mruczkowi.

Różowa pantera – dziwi was pantera w tym zestawieniu? To wciąż przedstawicielka rodziny kotowatych. Bohaterka filmu animowanego pod tym samym tytułem. W towarzystwie inspektora Clouseau, dzięki swojemu sprytowi i przebiegłości potrafi wybrnąć ze wszystkich tarapatów. Jest sprytna, inteligentna, potrafi zadziwić i rozśmieszyć. Zawsze wpada w jakieś kłopoty, lecz nigdy jeszcze nie została złapana.

Tak samo zresztą jak członkiem bogatej rodziny kotowatych jest Tygrysek. Uroczy i sympatyczny mieszkaniec Stumilowego Lasu, bohater „Kubusia Puchata”. Ulubionym zajęciem Tygryska jest brykanie. Jest bardzo energicznym, wesołym i towarzyskim zwierzakiem. Rozbawia swoją oryginalnością i czasem głupimi pomysłami. Jego najlepszym przyjacielem jest kangurek o imieniu Maleństwo. Uwielbia Królika, ale bez wzajemności, bo lekkomyślnie robi mu w domu i ogrodzie bałagan. W oryginale jego imię brzmiało Tigger, co odpowiada angielskiemu słowu tiger (tygrys) z pisownią zmienioną przez dodanie jednej litery, co upodobniło stworzony wyraz do imienia własnego. W filmach o Puchatku w polskim dubbingu głosu tej postaci użyczyli Jacek Czyż i Grzegorz Pawlak, a w oryginalnej – Paul Winchell i Jim Cummings.

Kot Sylwester to bohater słynnej kreskówki – zrealizowano ponad 90 odcinków. We wszystkich ugania się, z marnym skutkiem, za żółtym ptaszkiem Tweetym oraz myszką o imieniu Speedy Gonzales. Sylwester mimo wielu niepowodzeń nigdy się nie poddaje. Imię „Sylwester” (ang. Sylvester) pochodzi od łacińskiej nazwy gatunkowej żbika (silvestris, łac. las). Jego postać jest oparta na Kojocie Wilusiu, przy czym Sylwester poluje na myszy lub drobne ptaki (obie postacie spotkały się w jednym z odcinków, w którym wspólnie polowały na biorących udział w wyścigu Strusia Pędziwiatra i Speedy’ego Gonzalesa). Czasem zdarzało się, że jego postać ukazywana była od innej strony, m.in. gdy wraz z Porkym przebywał w nawiedzonych miejscach (odgrywał wtedy rolę przerażonego kota). Charakterystyczną cechą Sylwestra jest jego wada wymowy. Jego głos był wzorowany na głosie Kaczora Daffy’ego (który miał być z kolei zainspirowany przez głos producenta Leona Schlesingera). Dubbingujący kota Mel Blanc twierdził, iż głos Sylwestra jest podobny do jego własnego. Później dubbingował go Joe Alaskey, a w polskiej wersji dubbingowej głosu użycza mu Włodzimierz Press.

W naszym zestawieniu nie może zabraknąć kota, który jednym spojrzeniem łamie wiele ludzkich serc. To oczywiście Puszek Okruszek – filmowy towarzysz tytułowego Shreka. Choć oficjalnie to także jest kot w butach, to historia jego postaci trochę różni się od pierwowzoru. Puszek, znany też jako Wiesław K. pseudonim Kicur początkowo był postacią drugoplanową, jednak widzowie pokochali go tak bardzo, że stał się bohaterem własnych produkcji. Kot w butach posiada cechy zwierzęce (np. ciało kota, niektóre kocie zachowania i odruchy) oraz ludzkie (np. wyprostowana postawa, możliwość mówienia). Ma hiszpański akcent i jest bardzo honorowy. Luźno nawiązuje do postaci Zorro – do walki używa szpady i pazurów. Głosowi kotu w butach w oryginalnej wersji udzielił Antonio Banderas a w polskiej Wojtek Malajkat, jeden z moich ulubionych aktorów teatralnych.

Inne koty warte choćby krótkiej wzmianki tutaj to Krzywołap, zwierzęcy towarzysz Hermiony Granger. Silnie znienawidzony przez Rona i Parszywka okazuje się być całkiem mądrym zwierzęciem, które od początku próbowało ostrzec bohaterów o prawdziwej tożsamości szczura. W serii o Harrym Potterze znamienną kocią postacią jest też Pani Norris, kota woźnego Filcha. Jest też kot Jinx, czyli ten, który biegał za Pixie i Dixie w kreskówce wyprodukowanej w latach 50-tych i 60-tych w studiu Hanna-Barbera. Kocia para z mangi „Czarodziejka z Księżyca” stworzonej przez Naoko Takeuchi to biały** Artemis** i czarna Luna, dwa magiczne gadające koty, pomocnicy głównej bohaterki – Usagi Tsukino. Kocia ferajna, dawniej Kot Tip-Top to amerykański serial animowany wyprodukowany przez wytwórnię Hanna-Barbera. Opowiada o przygodach 6 kotów z zaułka, które za wszelką cenę starają się zarobić pieniądze. Niestety nie mają zawsze szczęścia, bo na ich drodze stoi Posterunkowy Dybek. No i oczywiście Hello Kitty, postać wymyślona przez japońską firmę Sanrio w 1974 roku. Biała kotka z kokardką jest bohaterką serialu, gier komputerowych i całej masy gadżetów. A ja nie byłbym sobą, jakbym nie wspomniał gadającego kota Salema z Sabriny i drugiego gaduły, Meowtha, z Pokemonów, serii, którą obecnie do bólu katuje moja córka, a więc i ja z nią 🙂

A wy macie swojego ulubionego bajkowego kota? Może brakuje wam Kota w kapeluszu, Karina z DB, szefa kotów z brygady RR czy też innego sierściucha? Uzupełnijcie moją krótką listę swoimi ulubionymi futrzakami 🙂

#100kocichciekawostek #ciekawostki #bajki #koty

Geoduck (Panopea generosa) to…

Geoduck (Panopea generosa) to gatunek małży. Występuje na zachodnim wybrzeżu Ameryki Północnej. Może żyć nawet 160 lat.

Z powodu swojego kształtu w Chinach uznaje się ją za afrodyzjak, z którego robi się zupę podwyższającą potencję. Wielu chińczyków uznaje geoduck za zwykły przysmak.

#smiesznypiesek #ciekawostki #jedzzwykopem #foodporn

Zdjęcie zostało zrobione na…

Zdjęcie zostało zrobione na plaży Bondi w 1936 roku. Członkowie lokalnego klubu gimnastycznego wykonują tzw. „Beach-o-batics”.

[1280×1280]

#ciekawostki #fotohistoria #starezdjecia #gimnastyka

imo jedno z najbardziej…

imo jedno z najbardziej niesamowitych zdjęć hubbla ever… ten dżet świecący z świetle widzialnym, falach gamma i rentgena… i jeszcze ta nazwa – Galaktyka Panna A

https://pl.wikipedia.org/wiki/Galaktyka_Panna_A

#astronomia #ciekawostki

Matamata (Chelus fimbriata) –…

Matamata (Chelus fimbriata) – gatunek występujący w Ameryce Południowej w Orinoko i Amazonce. Żyje w słodkiej wodzie, o bardzo słabym bądź żadnym prądzie. Osiąga 45 centymetrów długości skorupy i 15 kilogramów masy ciała. Żółw ten przeważnie nie wychodzi na ląd, zwykle siedzi w na tyle płytkiej wodzie, aby po rozciągnięciu szyi mógł nabrać powietrza. Kiedy ryba zbliża się do żółwia ten otacza ją (na przykład zaganiając do brzegu) i macha nogami, aby nie uciekła. Później wypycha głowę do przodu i rozwiera paszczę najszerzej jak może. Dzięki temu praktycznie zasysa ofiarę do środka. Zamyka wtedy swoją paszczę z której powoli wycieka woda, a następnie połyka zdobycz w całości. Przez konstrukcję jamy ustnej matamata nie może przeżuwać. Oprócz ryb żywi się także bezkręgowcami. Rozmnaża się od października do grudnia w górnej Amazonce. Samica składa 12-28 jaj.
Matamata jest gatunkiem najmniejszej troski. Jest często pożądana przez terrarystów ze względu na swój unikalny wygląd i stosunkowo duże rozmiary.

#fajnyzwierz – tag z opisami ciekawych gatunków zwierząt
#zwierzeta #ciekawostki #gruparatowaniapoziomu

Hiena grzywiasta (Proteles…

Hiena grzywiasta (Proteles cristata) – gatunek ssaka występujący w południowej, wschodniej i północno-wschodniej Afryce. Żyje na sawannach, regionach trawiastych i buszu. Osiąga 55-80 centymetrów długości ciała, 20-30 centymetrów ogona i 7-10, a czasem nawet 15 kilogramów masy ciała. Populacja żyjąca na południu osiąga nieco mniejsze rozmiary. Jest aktywny nocą, dni spędza w norach. Protele (inna nazwa) są monogamiczne. Para żyje na terytorium o powierzchni 1-4 kilometrów kwadratowych razem ze swoim najnowszym potomstwem. Na jego obszarze znajduje się maksymalnie 10 nor, najczęściej stworzonych przez inne zwierzęta. Dieta protela składa się głównie z termitów, które znajduje dzięki zapachowi i dźwiękowi. Używając swojego długiego, lepkiego języka może pożreć nawet 250 tysięcy termitów jednej nocy. Zwykle rozmnaża się na wiosnę bądź w jesień. Ciąża trwa 89-92 dni, rodzi się z niej od dwóch do pięciu młodych. Pierwsze 6-8 tygodni życia spędzają w norze. W nocy opiekuje się nimi ojciec, podczas gdy matka poszukuje jedzenia. Po 3 miesiącach podróżują i żerują pod ochroną rodziców, a po 4 miesiącach są już całkowicie niezależne. Zdarza się, że mieszkają z matką aż do narodzin nowego miotu. Dojrzałość płciową osiągają po 1,5-2 latach. W niewoli dożywają 13 lat.
Hiena grzywiasta jest gatunkiem najmniejszej troski. Nie zauważono spadku jego liczebności.

#fajnyzwierz – tag z opisami ciekawych gatunków zwierząt
#zwierzeta #ciekawostki #gruparatowaniapoziomu